بی ردپا ...

من گم شدم ...تو وضعیتی از ابهامات و غم و بی حوصلگی عجیبی فرو رفتم که حتی توان دیدن پاییز و ازم گرفته! پارسال پاییز در نبود بابا وقتی داشتم از نوری که افتاده بود پای پنجره اتاق کیف میکردم و ذهنمو درگیر کرده بودم به سوژه های عکس پاییزی به این فکر میکردم اگه یه روز بیاد و من نتونم برم سراغ دکور و عکس و پاییز اون روز من مردم ... آبان داره تموم میشه و این روزها من مردم ...در این که هر چی بیشتر میگذره از نبود بابا اوضاع داره سخت تر و رنجورتر میشه شکی نیست،ولی اینکه پارسال تونستم از پسش بربیام و امسال نتونم از پس زندگی بر بیام عرصه رو بهم تنگ تر میکنه ...حالا انگار نوبت من که کنار گل ماهی تو خودم فرو برم و هیچ نیرویی از جانب زهرا نتونه به کمکش بیاد ... هفته ی پیش هر چقدر با خودم کلنجار رفتم که تور جنگل و برم نتونستم! نرفتم! با خودم عهد می بندم و خودم عهدمو زیر پا میذارم و این چرخه دائما داره تکرار میشه ... نویسنده : من ; ساعت 11:45 روز دوشنبه ۲۳ آبان ۱۴۰۱ دسته بندی : بی ردپا ......